BIEGAM W STUDZIANCE

Fantastyczny wynik w maratonie 3:20

To, że do 37 PZU Maratonu Warszawskiego się szykowałem
To całemu światu na jednym z portali oznajmiałem.

Nastąpił czas na kronikarskie tego spisanie.
Wypuszczenie w świat relacji i jej przez ludzi czytanie.

4 miesiące plan treningowy robiłem. 
Dobrze pod okiem Darka formę rzeźbiłem.

Po drodze 40 na dychę złamałem. 
Życiówkę w połówce 1:33 pokonałem.

Przez 18 tygodni blisko 1000 kilometrów nabiegałem. 
Kilometrówki, przebieżki i tempo szlifowałem.

5 razy w tygodniu trenowałem.
Mimo upałów to się nie podawałem.
Kilogramy zjedzonego  makaronu i wypitej wody to dla zdrowia i urody.
Odstawiłem wszelkie dziwne przyzwyczajenia
Organizm mój był bliski wykolejenia.
Schudłem ponad 7 kilogramów
Jedynie nie żałowałem sobie bananów

W ostatnim tygodniu lekko truchtałem. 
Potem 5 dni nie biegałem.
We wtorek dopadło mnie przeziębienie
O jejku grypa to było dla mnie osłabienie
Czosnku miodu i gripeksa dużo wcinałem 
Nie było żadnej mowy o rezygnacji
gdzież, tyle poświęcenia i motywacji
Uf do piątku jakoś się wylizałem

Do Warszawy w piątek już zjechałem. 
Atmosfera mi się udzielała

Tak, że w śnie trasa maratońska mi się poplątała

W sobotę zaproszenie dostałem na run blog fest.

To był dla mnie od losu gest.

Poznałem blogerów z czołówki. 
Na wykładach byłem i odbyłem rozmówki

O marce dużo się dowiedziałem. 
Ludzi z adidasa też posłuchałem

Po ekspo się przechadzałem. 
Przy okazji kilka badań wykonałem.

 












 W niedzielę z rana nie było banana.

Dwie z dżemem bułeczki.
Do tego uśmiech żoneczki.

W tramwaj po 7 się zapakowałem, a na miejsce startu szybko dojechałem.

Pakiety znajomym oddałem.
Na rozgrzewkę poczłapałem.

Potem w publicznym szalecie zmieniłem ubranie.
Gdy wychodziłem Pani jadła śniadanie.

Ogólną rozgrzewkę po 5 minutach z kolegą Leszkiem opuściliśmy. 
Ponieważ już się mocno spociliśmy.

Przed maratonem recepta mi znana: lekko się rozgrzewałem. 
Bardziej w głowie plan biegu ubierałem.

Jeszcze kremy i plastry oraz zegarek i telefon sprawdzałem.

Zamiar zatem był prosty i realny.

W 7 starcie złamać 3:30 a więc pomysł banalny.

Za pace startowałem powoli opuszczałem strefę startu.

Skupiłem się bo tutaj nie było żartu.

Tłum biegaczy jak z wulkanów lawy

Zaczyna zalewać ulice Warszawy

Jedni debiutują,  inni łamią swoje czasy

Trasa po asfalcie i nie idzie w lasy.

Pierwszy kilometr 5:17 to bardzo powoli

Spokojnie będzie ich do woli.

Fala entuzjastów biegania leci w miasto

Niczym cukiernik po swoje ciasto.

Jedni ostro do przodu

Inni wolniej bez wywodu.

Ja będę się rozkręcał i trochę przyspieszał

Bez przesady abym nie namieszał

A tu pani z wózkiem i dziećmi w tłum się władowała

Trochę ją ta sytuacja zestresowała.

Na trzecim wyrosła jakaś górka

Trasa pokazała pierwszego pazurka

To na początek hopka mała

Co by w głowie myśl o płaskiej trasie nie poplątała

Dalej wśród dopingu i hałasu

Kilometr po kilometrze widzę upływ czasu.

Nogi swobodnie po asfalcie niosły

Pięć kilometrów 25 minut wyniosły

Zające na 3:30 już za mną dobiegali

                                       Fot. Jacek Matysiak

Więc trochę do 4:58 przyspieszyłem

Takie tempo na najbliższe kilometry założyłem

Punkty nawadniania bardzo sprawne były

Zawodników w wodę i izo zaopatrzyły

Doganiam kompana swojego

Długo z nim nie biegnę po dyszce: cześć kolego

Wskoczyłem na 4:55 aby kolejne balony dogonić

Z 3:30 się wyzwolić.

Stadion narodowy ponownie ujrzałem

Wrzawę oraz doping usłyszałem
To gdy na most Świętokrzyski wbiegałem.

Trasa do Łazienek prowadziła

Mimo wiatru większość z nią sobie radziła.

Żarty i uśmiechy wszystkich się trzymały

Cóż nogi jeszcze nie bolały.

Kilkanaście kilometrów za mną przeminęło

Coś by się teraz wywinęło.

Dogoniłem grupę na 3:25 obok Agrykoli

Poczułem zapach otwieranej coli.

Dalej żwawo z nimi zasuwałem

Mimo 19 km jeszcze się nie umordowałem.

Następnie przed baloniki się wysunąłem

Na punkcie odżywczym trochę odetchnąłem.

Zapas spory miałem

Lecz się tym nie radowałem.

Biegłem swoje do połówki

Był jeszcze tunel i małe z biegaczami rozmówki

Doszedł mnie chłopak z vege za banana  przebrany

Taki cały uradowany i pozasuwał uchachany

Tutaj mały podbieg tempem brałem

Piątki licznym kibicom przybijałem.

Publiczność dopisała i mocno dopingowała

Transparenty i okrzyki pomagały

Choć nie wszystkie mnie przekonywały

Napisów bez liku i czytać nie było kiedy

Obok biegli też Japończycy, Duńczyki i Szwedy
"Chuck Norris nigdy nie przebiegł maratonu”
To hasło dopiero dawało biegowi tonu
„4:00 – typowy Janusz a kolejny
3:50 – typowy Stanisław…” nie był przecież beznadziejny

Gdy do połowy dotarłem to 1:42 na zegarku się wyświetliło

To mnie jeszcze bardziej rozochociło.

Z każdym kilometrem coraz szybciej trasę pokonywałem

Tak się bardzo rozradowałem, że za centrum olimpijskim banana dorwałem

Chłopak mój imiennik trochę osłabł jak skromnie przyznawał

Jednak ze mną już gazu dodawał.

Z naprzeciwka elita biegła

Niestety część też legła

Mocny start, skurcze i kontuzje dały znać o sobie

Maraton  nie służy każdej osobie

Dwudzieste kilometry już po 4:47 robiłem

Apetyt na ostatnie 10 km sobie ostrzyłem.

Czułem się rewelacyjnie i  podejrzewałem, że wynik życiowy będzie zrobiony

Przecież ten maraton biegnę dla żony.

Przed trzydziestką mocny podbieg się pojawił

Niektórym spory problem sprawił.

Zawodnicy i kibice tworzą maratonu atmosferę
Do tego kapele stworzyły muzyczną karuzelę.
Wzdłuż ulic zawodników kibice  oklaskiwali.
Dalej biegłem z bananem, któremu fotki ludzie cykali

Poinformowałem go, że od 32 km zacznę maraton i przyspieszę

Tak, tak bardzo teraz się z tego cieszę.

Bo prognoza była na trzy dwadzieścia cztery

A do wyprzedzenia są jeszcze liczne numery.

Po to trenowałem i poty w upale wylewałem.

Nie raz o 4 rano wstawałem

By treningi robić z rana

Bo potem mina na cały dzień uradowana.

Tygodniami z kilometrówkami walczyłem

Aż formy się dorobiłem.

Teraz te obrazki morderczych sprawdzianów miałem

Dodatkowo się tym mobilizowałem. 

Już widziałem biegaczy zwalniających

Takich nawet człapiących

Ja tymczasem ponownie sekundę, dwie przyspieszyłem

Tak się już  z tego ucieszyłem

Skupiłem się na biegu maksymalnie

Nie reagując na kibiców paradoksalnie

Do mety 8 kilometrów pozostało

To mnie bardziej podkręcało

W szybkich przeliczeniach to tempo 3:23 to mi dawało

Lecz ja trzymałem tempo swoje

Przecież biegnę po wyniki moje.

Zacząłem wręcz teraz kraść sekundy na każdym pomiarze

Byłem przecież już w innym wymiarze.

35 i 36 kilometr i nie ma ściany

Zapytałem nawet żartobliwie jednego zawodnika

Jednak nie bawiła go moja mimika

Ściany owszem były tylko w mijanych kamieniczkach

Porozmieszczanych w tych warszawskich uliczkach.

Kolejny podbieg gdy się pojawił

To nie jednego z nóg zwalił

Mi on nie przeszkadzał bo biegłem rozsądnie

I do tego pierwszy raz porządnie

Widziałem tylko to co przede mną było

Nawet nie wiem kiedy wokoło sporo zawodników się zmieniło. 

Grzałem konkretnie z poczuciem spełnienia

Z tego całego wrażenia

W ostatniej chwili po 36 km zobaczyłem swoją drugą połowę

Skąd ona się tutaj wzięła zachodziłem w głowę

Asi piątkę w ostatniej chwili przybiłem

Tak się teraz ze zmęczenia wyzwoliłem na dalszy bieg napaliłem

Prułem niczym kopaczka w wykopki i trzymałem tempo narzucone

Nie wiem czy to było zamierzone.

Jak Odyseusz podążałem do swej Itaki

Cel tutaj nie był byle jaki

3:22 na horyzoncie się pojawił

To tak jakby Mikołaj drugi raz się w roku zjawił

5 i 4 km do mety jeszcze przyspieszałem.

Zmęczenie już niestety odczuwałem.

Mijałem kolejnych walczących zawodników

Jak się potem okazało wyprzedziłem ich bez liku

Gdy stadion narodowy zobaczyłem

To już się ucieszyłem

3 kilometry do celu dużo siły dawało

Nie ma, że byłem zmęczony i że już bolało

Wykrzesałem z siebie sporo energii jeszcze

Do metry bardzo blisko wreszcie

Skąd ja siły miałem tego już nie analizowałem 

Od 40 km jak w wyścigach dalej przyspieszyłem

Już się przed stadionem bardzo cieszyłem.

Choć w środku radość chowałem

Do końca tak prawie dotrwałem.

Gdy 800 metrów tablica oznajmiła

To ma ambicja jeszcze przyspieszyć pozwoliła.

W tunelu minąłem kilku zawodników

Jak na ten czas dobrych maratończyków.

Tak, tak byłem w tej twierdzy i jak Napoleon ją zdobywałem

Przed metą uniosłem ręce i dziko wariowałem i skakałem

Radowałem się bo 3:20 na tablicy się paliło
Każdy kto mnie zna wie w jaką furię szczęścia wpadam
Nie raz za metą się wykładam.

To mnie bardzo uskrzydliło

Padłem na kolana i bardzo się wzruszyłem

Stewardzi mnie poganiali ale się nie ruszyłem

Wstałem i spojrzałem na stadion i te cyferki wyśnione

Jaki wynik, jaki bieg to było wręcz szalone.

Dokonałem czegoś wielkiego

11 minut w maratonie zbiłem to coś wspaniałego

Odbieram medal i Pani wolontariusz łzy ociera

Bo widzi we mnie bohatera

Tak się spełniają plany i zamierzenia

Wystarczy trenować i wyzbyć się lenia.

Dziękuję trenerowi Darkowi za pomoce okazane

Mobilizację i wskazówki z tym związane.

Dla wszystkich biegaczy słowa uznania

I radości z królewskiego dystansu pokonania.

Dopiąłem swego i zrobiłem to, zrobiłem!!!
Do celu z głową się przybliżyłem  
Oto wyniki: tutaj